 |
| Pyry z gzikiem |
Pyry z gzikiem to typowe postne danie kuchni wielkopolskiej, które składa się z ziemniaków oraz gziku, czyli przyprawionego cebula i ziołami sera twarogowego. Ziemniaki (pyry) najczęściej gotowane są w mundurkach, czyli bez obierania. Całość może być doprawiona śmietaną, solą, pieprzem i koniecznie olejem lnianym. W domu jadaliśmy pyry z gzikiem zazwyczaj w piątki. Teraz podaję je kiedy najdzie mnie ochota na coś sycącego i bezmięsnego.
Składniki:
- 6 ziemniaków o zbliżonej wielkości
- ½ cebuli
- pęczek szczypiorku
- 2 – 3 łyżki posiekanego koperku
- śmietanka lub jogurt naturalny**
- olej lniany
- sól , pieprz
Ziemniaki wyszorować i ugotować w mundurkach w osolonej wodzie.
Twaróg wymieszać ze śmietaną lub jogurtem, aby powstała puszysta masa. Dodać pokrojoną w drobną kostkę cebulę, posiekany koper, szczypior i 2 łyżki lnianego oleju. Całość wymieszać i przyprawić solą i pieprzem.
Podawać z gorącymi ziemniakami przekrojonymi na połówki, skropione odrobiną oleju lnianego.
Smacznego:- )
*wybierzcie ulubiony twaróg śmietankowy, półtłusty lub jeśli jesteście na diecie chudy
**ilość dodanej śmietany lub jogurtu zależy od rodzaju użytego sera
 |
| Pyry z gzikiem |
 |
| Pyry z gzikiem |
 |
| Pyry z gzikiem |
Bywam czasem w Wielkopolsce i słyszałam o tym daniu, ale nigdy go nie jadłam... Czas zrobić je sobie samemu ;)
OdpowiedzUsuńJako rodowita poznanianka zachęcam do wypróbowania przepisu:)
UsuńŚliczne zdjecia:),pięknie podane,w swej prostocie genialne danie, bardzo smaczne.Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńDziękuję bardzo:) To bardzo poznańskie damie proste i oszczędne;) Pozdrawiam serdecznie
Usuńpychotka i prostota :) To lubię
OdpowiedzUsuńNie miałam okazji jeszcze jeść ale wyglada tak fantastycznie, że chętnie bym się skusiła:) mniam mniam:)
OdpowiedzUsuńKoniecznie proszę się skusić:)
UsuńIzka, na Twoim blogu nawet zwykłe pyry z gzikiem wyglądają jak "milion dolarów". Smak dzieciństwa, który od czasu do czasu gości na moim stole.
OdpowiedzUsuńDziękuję, staram się jak mogę:) I dla mnie to smak dzieciństwa i piątkowych obiadów;)
UsuńU mnie w domu też się często w piątki to robiło i ja w swojej kuchni też często wracam do tego dania. Tylko dodatku oleju lnianego jakoś nie polubiłam nigdy w tym zestawieniu.
OdpowiedzUsuńPierwszy olej lniany, który kupiłam w warzywniaku bardzo dawno temu, nie przypadł mi również do gustu, miał nieprzyjemny zapach i nikomu w domu nie smakował. Później dowiedziałam się, że szybko jełczeje, stąd ten posmak. Podpowiem, że warto kupić dobrej jakości olej lniany w aptece, przechowywany w lodówce, z krótkim terminem ważności, ma on zupełnie inny zapach, aromat (oczywiście lepszy). Teraz olej lniany dodaje np. do majonezu, sałatek, surówek, a o jego właściwościach prozdrowotnych można poczytać w necie:) Pozdrawiam
UsuńSuper podalas! Na pewno zrobie.
OdpowiedzUsuńPrzepraszam,masz moje sztucce.
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuńTak apetycznie wygląda to danie, że zrobię je dziś z racji postu. Pozdrawiam z Dolnego Śląska.
OdpowiedzUsuńRewelacja! Że tez ktoś pamięta o tym genialnymi prostym daniu! Są takie smaki, które gdzieś zanikają i schodzą w niepamięć. To należy do nich niestety. Ostatni raz jadłem je ze 25 lat temu :) Dziękuję Ci za przywołanie w mojej pamięci tego akroamatycznego i apetycznego widoku. Wspaniała sprawa. Pozdrawiam serdecznie!
OdpowiedzUsuńDziękuje bardzo za miłe słowa :) Cieszę się, że przypomniałam Ci zapomniany smak - trzeba o nich pamiętać :)
Usuńporada prawna rzeszow cena
OdpowiedzUsuń